Od Alex'a do Omegi

Dość długo błąkałem się po tym świecie. Uciekłem od ludzi... I co ja teraz zrobię? Nie wiedziałem jak długo będę jeszcze tak chodzić po tym świecie. Miałem nadzieję, że nie za długo.
Byłem głodny. Musiałem coś upolować. Szukałem zwierzyny. Jakiegoś pysznego jelenia albo łani. Może nawet królika lub chociaż małej myszki.
Jedzenie znalazłem po godzinie. Był to spory samiec jelenia. Piękne poroże, długie nogi, masywny i w kwiecie wieku. Wspaniale!
Byłem w skoku. Chciałem wgryźć się w szyję samca gdy coś we mnie uderzyło. Jednak jak się okazało to nie było coś. Był to pies. A dokładniej suka. Przygniotła mnie do ziemi.
- Co ty robisz!? - warknąłem widząc jak mój obiad ucieka. - Spłoszyłaś mi jedzenie! - zepchnąłem sukę z siebie jednym mocnym pchnięciem. Najeżyłem sierść i wyszczerzyłem kły. Zacząłem warczeć. Suka zrobiła to samo.
- Mogę zapytać cię o to samo... - warknęła na mnie. - Co robisz na terenach sfory?
- Jakiej sfory? - spytałem siadając. Nadal jednak byłem głodny.
- Pack of Characters... - suka cały czas warczała na mnie krążąc wokół mojej postaci. Przyglądałem jej się z zaciekawieniem. Bawiło mnie to co robiła.
- Przestań! - krzyknąłem gdy okrążała mnie chyba po raz setny. Suka usiadła na przeciwko mnie. - Jestem Alex. Und du? - przedstawiłem się, a pytanie zadałem po niemiecku.
- Że co? - spytała.
- Und du! Po niemiecku znaczy "A ty?", a w dokładnym tłumaczeniu "I ty?". - uśmiechnąłem się.
- Aha. No więc mam na imię Omega. - rzekła suka. - Jestem Alfą sfory, na której terenach obecnie przebywasz.
- No więc to jest ta sfora. - powiedziałem. - Już opuszczam jej tereny. - rzekłem wstając. Zacząłem odchodzić.
- Zaraz, zaraz. - zatrzymała mnie Omega. - Może dołączysz skoro już tutaj jesteś? - spytała.
- Zwątpiłbym w to jakby pytał mi się o to ktoś inny, ale w końcu to sama Alfa. Cóż za zaszczyt. - rzekłem z ironią w głosie.
- No więc?
- Niech ci będzie. - powiedziałem obojętnie. Suczka uśmiechnęła się delikatnie. Przewróciłem oczyma.

< Omega? Sprawisz mi ten zaszczyt i dokończysz? >