Wpatrywaliśmy się w dół...bez celu.Bez żadnego większego powodu patrzyliśmy w dół,ale kiedy chcieliśmy oderwać wzrok od przepaści ona znów kazała na siebie patrzeć.Żywa śmierć,ale i jednocześnie niewiarygodne piękno.
-Chciałaś zeskoczyć?-Spytałem nie angażując w te słowa za dużo uczuć.Taylor nie odzywała się...widziałem to po jej oczach,a kiedy suczka zorientowała się,że czytam z jej oczu odwróciła wzrok.
-Żadne stworzenie nie zasługuje na śmierć,bo życie jest nam dane żeby się nim cieszyć,a nie żeby je skracać.Wiem,że trudno się pogodzić z utratą bliskiej osoby,ale tak czasem jest...czas płynie i wymazuje niektóre osoby i chwile z naszego życia.Taylor...proszę...nie smuć się już.-Powiedziałem i uśmiechnąłem się do suczki.
(Taylor?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz